„Mamusiu, jak te flagi – Polski i Unii Europejskiej – ładnie razem wyglądają”. Powiedziała do mnie podczas rozmowy jedenastoletnia córka 1-go maja 16 lat temu.

Poczułam wtedy jak łzy szczęścia napływają mi do oczu. Ogromne emocje i wzruszenie. I dzisiaj, przy kolejnej rocznicy uświadamiam sobie, jak wiele wejście do UE dla nas wszystkich znaczyło, jak na każdym kroku dawało się odczuć, że dokonujemy ogromnego skoku rozwojowego.

Od tamtej chwili minęło 16 lat, jednak gdy przypominam sobie moją rozmowę z córką łzy wzruszenia znów się pojawiają. Łzy i świadomość, że nie możemy tego zniszczyć, że nasze flagi muszą być połączone, że nie można ich rozdzielać. Ta ogromna odpowiedzialność ciąży na nas, jako polityczkach i politykach. To od nas zależy, w jakim kierunku pójdzie Polska. Mamy dług wobec naszych dzieci i nie możemy zawieść przyszłych pokoleń